September 2018

Wat een paniek om….








 

.....Asbest
Een appartementengebouw in Apeldoorn wordt gerenoveerd. Er is natuurlijk asbestinventarisatie gedaan.
Dat is allemaal uitgevoerd, zoals het hoort.
Er komen vervolgens nieuwe kozijnen, balkons worden groter, ander verwarmingssysteem enz. Het hele project zou 3 maanden duren en inmiddels na 4 maanden hopen de bewoners, nadat er enige vertraging is geweest, dat alles voor de kerst klaar is.
Maar dan vindt iemand een stukje asbest in een schacht van een meterkast (en gaat dit ook nog eens melden).
Groot alarm wordt er geslagen. Acuut wordt de bouw stilgelegd. Direct ingrijpen is gewenst.
De Gemeente vindt het niet verantwoord dat deze ruimtes nog worden betreden. Dus moeten met spoed 180 meterkasten worden verzegeld. Ze willen nog net niet zo ver gaan dat bewoners hun huis uit moeten.
Dat spul heeft erin gezeten vanaf 1973 en nu komen er op vrijdagavond rond de klok van 8 uur twee heren aan de deur van een 87-jarige mevrouw, die we goed kennen.
Ze tonen legitimatie en hebben een brief met het gemeentelogo. Ze willen naar binnen.
Dat laat ik zomaar niet toe. Ik weet nergens van en laat savonds geen heren binnen, is haar reactie. U zult wel moeten, ik ben een BOA, een buitengewoon opsporingsambtenaar.
(Nu is het op zich al heel buitengewoon dat op vrijdagavond een BOA nog actie onderneemt)
maar goed, ze willen foto’s maken en de kast verzegelen.
De 87-jarige zegt kordaat: kom morgen maar terug dan kan ik eerst eens informeren en drukt pardoes de deur voor hun neus dicht. Daarna belt ze meteen de voorzitter. Goed gedaan!
Bewoners die niet thuis waren kregen een brief om absoluut de ruimte niet meer te betreden.
Ook de pers is er als de kippen bij om een smeuïg stuk te schrijven.
Ik heb er om gelachen, meer dan 40 jaar hebben mensen hun bezem, kattenvoer o.i.d. uit en in die kast gezet en nu is er ineens paniek, hoe gek wil je het hebben. Er volgt een asbestvergadering en waarschijnlijk moeten de maanmannetjes weer komen.
Wat ook zo krom is, een particulier mag 30 m² zelf onder bepaalde voorwaarden verwijderen.
In zo’n meterkast zit vast geen 30 m². Dus mijn voorstel is, als er een appartement vrijkomt kan dat even schoon opgeleverd worden voor de volgende bewoners er gaan wonen. Geen paniek en stress.
Daar zullen ze het wel niet mee eens zijn. Te simpel en ik denk te nuchter over dit soort zaken.
Weet u, ik heb het idee dat het allemaal wel meevalt. Natuurlijk is aangetoond dat asbest ongezond is als je erin gaat boren en zagen maar de hype die er nu is over dit bouwmateriaal lijkt wel hysterisch. Ik kan me goed herinneren dat er ijspegels van wel een meter lang aan de daken van onze kippenhokken hingen. Die daken waren van asbest.
Als kind trokken we ze eraf en sabbelden erop. Koud en apart en niet lekker maar iedereen deed het, dus ik ook. Als je niet oppaste zat je tong vast aan de pegel. We haalden mossen van de daken en gebruikten die met kerst voor decoratie.
Niemand, die ons waarschuwde, ooh kind, niet doen, dat is levensgevaarlijk.
Niemand, die dat wist, toen nog niet.
Niemand, die er ooit ziek van is geworden voor zover ik weet.
De bouw zal wel weer vertraging oplopen.
Er zijn waarachtig toch wel andere dingen om ons druk over te maken.
Ik wens iedereen veel sterkte.

Tot slot een gedichtje over de naderende herfst.

Zijn beurt!
Er is vannacht iets raars gebeurt
het park heeft andere kleuren.
En als je diep en heel goed ruikt
ook heel andere geuren.

Wind ademt nat in mijn gezicht.
nevel stopt alles onder.
Maar verder op de weg groeit licht,
Wordt feller, groot en ronder.

’t Is de zomer die nog vlug
even gauw het park opfleurt.
Mensen, ik kom echt terug.
Nu is de herfst weer aan de beurt!

Tot het volgende praatje.
Groetjes Janny